Het is onverantwoord om over Azië te spreken als ware het een geïntegreerde cultuur. Sociale, culturele, politieke en economische verschillen zijn zo immens groot dat zelfs een geografische opdeling tussen Zuid- Azië, Oost- Azië, en Zuid- Oost Azië, in sociaal-politiek, economisch of cultureel opzicht vaak kant noch wal raken. Wat heeft het boeddhistische Thailand immers gemeen met het islamitische Indonesië; of, waar plaats je tot de verbeelding sprekende landen als Sikkim, Nepal, Papoea-Nieuw-Guinea, of zelfs Iran? Het lijkt er sterk op dat de diversiteit aan Aziatische culturen en sub-culturen onze verbeeldingskracht zodanig overstijgt dat we dreigen overgeleverd worden aan allerlei gemeenplaatsen en vaak exotiserende (en grotendeels onjuiste) beelden uit de dagelijkse media. Edward Said had het er al over in zijn boek ‘Orientalism‘, waar hij deze exotiserende (en tegelijk demoniserende) beeldvorming over ‘het Oosten‘ bespreekt in de Westerse literatuurgeschiedenis. Kortom, eerder dan een heel continent te willen ‘coveren‘ met een tiental lezingen, kozen we voor een aantal brede thema‘s die naar onze bescheiden mening insteken bieden voor een verdere exploratie van een continent vol tegenstrijdigheden; waar vredelievendheid samengaat met (al dan niet ingehouden) geweld, waar sensitiviteit voor het spirituele samengaat met een revolutionaire drang om te veranderen, en waar, laat het ons niet vergeten, de meerderheid van de mensheid leeft. We bekijken achtereenvolgens de thema‘s cultuur en religiositeit, kruitvat van conflicten; revolutie-evolutie; China: groot, maar nog steeds onbekend